Ο Θωμάς Κινδύνης, ο γνωστός καλλιτέχνης, ηθοποιός , σκηνοθέτης και ο άνθρωπος που δημιούργησε τον καλλιτεχνικό οργανισμό «Μορφές Έκφρασης», μιλά στην Athenswest , αναφερόμενος στην 43χρονη πορεία του στον χώρο τέχνης , ενώ στέκεται ιδιαίτερα στις ‘Μορφές έκφρασης” και στις δημιουργικές δράσεις που αναπτύσσει για το παιδί και όχι μόνο.
43 χρόνια υπηρετείται την Τέχνη, πέρα από την προσωπική σας πορεία ως Καλλιτέχνης, δημιουργήσατε τον καλλιτεχνικό οργανισμό «Μορφές Έκφρασης», μπορείτε να μας πείτε ποια ήταν η ανάγκη σας που σας οδήγησε στο να εγκαταλείψετε την καριέρα σας και να αφοσιωθείτε σ’ αυτόν τον Καλλιτεχνικό οργανισμό; Ποιο είναι το όραμα σας πίσω απ’ όλα αυτά;
Για μένα Καλλιτέχνης σημαίνει ο άνθρωπος που κατέχει την Τέχνη του να ζει. Πιστεύω πως η Τέχνη του να ζεις είναι μια φυσική πορεία του ανθρώπου άρα ο κάθε άνθρωπος είναι ή οφείλει να είναι Καλλιτέχνης. Κι αν αυτό το δρόμο τον έχει ξεχάσει οφείλουμε εμείς που αποκτήσαμε τον τίτλο του Επαγγελματία Καλλιτέχνη να του τον υπενθυμίζουμε και ως οδοδείκτες να του υποδεικνύουμε την ατραπό εκείνη που οδηγεί στην γνώση του να ζεις. Παρεμπιπτόντως επαγγελματίας είναι εκείνος που με υπομονή, επιμονή και συνέπεια ερευνά την αλήθεια και την εφαρμόζει σ’ όλες τις εκφάνσεις της ζωής.
Ήμουνα στην καλλιτεχνική μου πορεία πολύ τυχερός που γνώρισα το μεγάλο θεατράνθρωπο Δημήτρη Ροντήρη και μαθήτευσα για 11 χρόνια κοντά του, θέατρο, αισθητική και ανθρωπιά. Δε μου έδωσε μόνο την πνοή του Καλλιτέχνη, αλλά και τη γνώση και την ευπρέπεια για να μπορέσω να αντιμετωπίζω τις δυσκολίες με περηφάνια, ακούραστη θέληση και να συνεχίζω με επιμονή για την επίτευξη του στόχου. Ένας στόχος, που ήταν, είναι και θα είναι: η χωρίς φειδώ προσφορά αισθητικής σ’ όλα τα επίπεδα της ζωής, πνευματικά και σωματικά. Άρα πιο θα ήταν το πρώτο βήμα που θα έπρεπε να εντρυφήσω στα μεγάλα πνευματικά κληροδοτήματα που μας χάρισε το παρελθόν μας: Αρχαία Ελληνική Τραγωδία, νεώτερη ελληνική μας παράδοση σ’ όλες της τις εκφάνσεις (μουσική, θέατρο, χορός). Κατόπιν να αναπτύξω στους νέους και νεότατους ανθρώπους την ουσία της ζωής που είναι η Επικοινωνία. Να τους διδάξω μουσική αντάμα με την κίνηση και το λόγο, που όπως είπε και ο Πλάτων διαμορφώνει τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Να τους δώσω να καταλάβουν πως ο δρόμος προς την ευτυχία δεν είναι μια ευχή ή ένα μακάρι, αλλά είναι μια πορεία που μπορεί κανείς να τη διαβεί δουλεύοντας με σύμπνοια και συνεργασία. Να τη διαβεί μόνο όταν νιώσει την αγάπη και τη λαχτάρα προς την αισθητική.
Πες μας ποιες δράσεις κάνατε από την ίδρυση των Μορφών Έκφρασης έως και τώρα που συνέβαλαν στην επίτευξη των ως άνω στόχων σας; Και πως θέλετε να συνεχίσετε;
Μέσα στο μικρό μας θέατρο το θέατρο «Μορφές Έκφρασης» ανεβάσαμε κατά καιρούς ένα ποικίλλω ρεπερτόριο όπως: Ίψεν (ένας εχθρός του λαού), Ντοστογιέφσκι (το όνειρο ενός γελοίου) Λόρκα (Γέρμα) Αναγνωστάκη (η Πόλη) κ.α. πολλά έργα παιδικού θεάτρου (Παρέα με τα’ άστρα στης μουσικής τα κάστρα, ο Πουλτσινέλα και το γελαστό δάσος, το παιδί και το κουδουνάκι ο Χιχι και ο Χαχα κ.α.).
Εγώ με τους συνεργάτες μου πλέον εργαζόμαστε συνεχώς και επίμονα με τόλμη στις επιλογές μας, δοκιμάζουμε καινούργιους συνεργάτες δουλεύοντας ακούραστα πλάι τους και πολλοί απ’ αυτούς έγιναν αξιόλογοι επαγγελματίες.
Ένα πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό είναι η ακεραιότητά μας. Δε συμβιβαστήκαμε κάτω από καμιά εξωτερική πίεση και δε δεχτήκαμε να προσβάλουμε ποτέ την αισθητική του καλλιτέχνη που έχουμε μέσα στην ψυχή μας. Και συνεχίζουμε κόντρα σε σύμβολα, σε καθεστώτα, κόντρα στην ίδια τη βλακεία που γεννά πολλές φορές μίσος σε οτιδήποτε δημιουργικό, προσπαθούμε εδώ και 25 χρόνια να πλάσουμε έναν νέο πολιτισμό έναν πολιτισμό που να μη παράγει βαρβαρότητα και ασκήμια.
Ποιες είναι οι προοπτικές σας για το μέλλον;
Τέλος εσείς ως καλλιτέχνης 43 χρόνων τι σκέπτεσθαι για τον εαυτό σας; Πως θα πορευθείτε καλλιτεχνικά;
Από τους ηθοποιούς που χαίρομαι να βλέπω στη σκηνή. Πολύ όμορφη συνέντευξη!