Ο Ασπρόπυργος τίμησε την Επέτειο της Απελευθέρωσης της Αθήνας

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και ξεχωριστή αναφορά στον καπετάν Μελέτη Βασιλείου, ο Ασπρόπυργος τίμησε την Επέτειο της Απελευθέρωσης της Αθήνας.

Με τη λαμπρότητα που αρμόζει σ΄ έναν ήρωα, πρόγονο των σημερινών Ασπροπύργιων, ο Δήμος Ασπροπύργου, τίμησε και φέτος την ημέρα της απελευθέρωσης της Αθήνας απ΄ τους Τούρκους κατακτητές (το 1821), το θρυλικό πολέμαρχο Καπετάν Μελέτη Βασιλείου, και τους Έλληνες Αρβανίτες συμπολεμιστές του, απ΄ τη Χασιά, κι όλη την Αττική.

Στην τελετή, που έγινε στο Ανάγλυφο άγαλμα του Ήρωα Πρωτοκαπετάνιου, αναφορά στην πολιορκία και την απελευθέρωση της Αθήνας έκανε ο Δήμαρχος Ασπροπύργου, κ. Νίκος Μελετίου, ο οποίος, μεταξύ άλλων ανέφερε:

«Με ξεχωριστή συγκίνηση και υπερηφάνεια βρισκόμαστε σε αυτόν τον γνώριμο χώρο. Για να αποτίσουμε φόρο τιμής, σε όλους εκείνους που το όνομά τους έχει συνδεθεί ανεξίτηλα με μια από τις πλέον ιστορικές στιγμές της Ελληνικής επανάστασης του 1821. Την απελευθέρωση της Αθήνας από τους Τούρκους δυνάστες της. Με σεβασμό και παρρησία στεκόμαστε μπροστά στο μνημείο αυτό της πόλης μας και υποκλινόμαστε στους αγώνες, τον ηρωισμό και την απαράμιλλη γενναιότητα τους, που με τον πλέον απόλυτο τρόπο ενσαρκώνεται στην μορφή ενός των πρωτεργατών, του καπετάν Μελέτη Βασιλείου. Του απελευθερωτή της Αθήνας, όπως δικαιολογημένα έχει καταγραφεί στην Ελληνική ιστοριογραφία.

Ήταν σαν σήμερα, πριν 198 χρόνια, τη νύχτα της 25ης με 26ης Απριλίου 1821, όταν ο Καπετάν Μελέτης, επικεφαλής των ξωτάρηδων του, κατατροπώνοντας τους Τούρκους, δίνει τον αέρα της Ελευθερίας στην πόλη των Αθηνών. Έτσι περιγράφει ο Ιστορικός Φωτιάδης την όλη επιχείρηση: «Τη νύχτα, 25 με 26 του Απρίλη, ξεκίνησε ο Μελέτης Βασιλείου με τους ξωτάρηδές του από το Μενίδι. Από τους χίλιους διακόσιους μονάχα οι μισοί είχανε άρματα. Οι άλλοι κράταγαν μαχαίρια, σουβλιά, αξίνες και τσεκούρια. Όταν φτάσανε μπροστά στο τειχί, ανάμεσα στις πόρτες της Μπουμπουνίστρας και των Αγίων Αποστόλων, πρώτος κατάφερε ν’ ανέβει σ’ αυτό και να πηδήξει μέσα στην Πολιτεία ο Δημήτρης Σκορδίνος. Τον ακολούθησε ο Γιώργης Κουρτέσης, κι ας μην είχε όπλο. Ρίχνεται πάνω σ’ ένα Τούρκο, αρπάζει το μαχαίρι του, τον σκοτώνει και παίρνει τα’ άρματα. Οι δυο τους ανοίγουνε την πόρτα της Μπουμπουνίστρας. Οι χωριάτες της Αττικής ξεχύνονται μέσα στην Αθήνα φωνάζοντας: Χριστός Ανέστη ! Λευτεριά!», για να ολοκληρώσει την περιγραφή του ο γνωστός Ιστορικός μας: «Στις 28 του Απρίλη υψώθηκε, με μεγάλη τελετή, στο Τούρκικο Διοικητήριο η Ελληνική Σημαία. Είχε φτάσει η ώρα που οι αιώνες καρτέραγαν – η Αθήνα ξαναγινόταν Ελλάδα.» Αυτοί οι χωριάτες της Αττικής με μπροστάρη τον καπετάν Μελέτη, είναι εκείνοι που απελευθερώνουν την Αθήνα. Για να φωτίσουν ξανά το λίκνο του Πολιτισμού, το κάστρο των Αθηνών, την Ακρόπολη. Για να νικήσουν το Οθωμανικό σκοτάδι, στέλνοντας ταυτόχρονα παντού το μήνυμα του αγώνα για την Ελευθερία της Πατρίδας. Θρησκεία και Πατρίδα, δυο έννοιες άρρηκτα δεμένες , γαλβανισμένες στους αιώνες για τον Έλληνα, σαν μια, που δεν τις ξεχωρίζεις. «Χριστός Ανέστη» και «Λευτεριά»!, ήταν η φράση που βροντοφώναζαν οι επαναστάτες μπαίνοντας στην πόλη των Αθηνών. Με Πίστη στο Θεό και ακατάλυτη προσήλωση στην Πατρίδα, οι κάτοικοι της Αθήνας συντάχθηκαν με τους απελευθερωτές. Η απελευθέρωση της Αθήνας στις 25 Απρίλη του 1821 έχει τεράστιο ιστορικό φορτίο.

Ας αναλογιστούμε μόνο ότι οι Τούρκοι έκαναν ότι ήταν δυνατόν, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα και τους τρόπους για να κρατάνε υπόδουλο το πνεύμα των σκλαβωμένων προγόνων μας. Γιατί κάθε συνειρμός με το αθάνατο ιστορικό παρελθόν, τα επιτεύγματα της αρχαίας πόλης και τα ιδανικά της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, θα ξύπναγαν και κυρίως θα ενεργοποιούσαν την Εθνική συνείδηση. Ξεχωριστός ο ρόλος λοιπόν των πρωτεργατών ηρώων μας. Τιμή και δόξα στους Μελέτη Βασιλείου και Μήτρο Τσεβά από τη Χασιά και από το Μενίδι στον Αναγνώστη Κιουρκατιώτη και στους Λεκκαίους. Στον Γιάννη Ντάβαρη από τους Μεσογείτες, στον Μήτρο Λίτζα από το Μαρούσι και από τους Αθηναίους που μπήκαν κι αυτοί στον Αγώνα οι Νίκος Σαρής, Νίκος Δανίλης και οι Ζαχαρίτσηδες.

Η τεράστιας σημασίας εξέγερση των χωρικών της Αττικής, και η απελευθέρωση της Αθήνας πασίγνωστης στον κόσμο για την αρχαία ιστορία, εντυπωσίασε την Ευρώπη και δημιούργησε κλίμα φιλελληνισμού. Όσο αφορά τον ήρωα μας, αυτός έχει καταχωρηθεί ανεξίτηλα, σε περίοπτη θέση, στο Πάνθεον των αγωνιστών του ΄21. Η ζωή και η δράση του, αλλά και ο θάνατός του, στέλνουν ένα διπλό, ηχηρό μήνυμα σε όλους τους επιγόνους, σε όλους τους Έλληνες. Από την μια η άδολη αγάπη, το χρέος και η αυτοθυσία για την Πατρίδα και από την άλλη ότι η διχόνοια, οι έριδες και οι εφιάλτες, κατατρώγουν τα σωθικά της φυλής μας, όπως αυτές προκάλεσαν τον θάνατο του αγωνιστή και ήρωα καπετάν Μελέτη. Όμως κανείς εφιάλτης δεν μπορεί να κλέψει ή να απαξιώσει τις αγωνιστικές μας παρακαταθήκες, ή να μειώσει στο ελάχιστο τους ήρωες μας. Γιατί είναι οι φωτεινοί σηματοδότες του Έθνους. Τα πρότυπα που έχουμε υποχρέωση να αναδεικνύουμε με υπερηφάνεια, να προβάλλουμε αλλά και να διδάσκουμε τα παιδιά μας, τις νέες και τους νέους μας.

Ιδιαίτερα σήμερα, στην εποχή των προκλήσεων, των γεωπολιτικών ανακατατάξεων και των σύγχρονων αναγκών. Τούτο το κομμάτι της Πατρίδας μας, η Αττική γη, με τους ηρωικούς αγωνιστές της, μαζί με τον Μοριά, την Ρούμελη και τα ένδοξα νησιά μας, έχουν καταγραφεί στην παγκόσμια ιστοριογραφία, για να διδάσκουν στους τωρινούς αλλά και στις μελλοντικές γενιές ότι κανένα εμπόδιο δεν μπορεί να σταθεί στον Έλληνα όταν αγωνίζεται για το δίκιο, την Ελευθερία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Και αυτό είναι το δίδαγμα που πρέπει να μεταλαμπαδεύσουμε στην νέα γενιά.

Σε εκείνες και εκείνους που θα πάρουν το τιμόνι για να οδηγήσουν την Πατρίδα, με ασφάλεια και σχέδιο, στους δρόμους της δημιουργίας και της προκοπής. Η καθιέρωση της 25ης Απριλίου, ως επίσημης Εθνικής γιορτής για την Αθήνα και για ολόκληρη την Αττική, είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής που πρέπει να καταβάλλει η επίσημη Πολιτεία σε όλους τους αγωνιστές της. Είναι η αναγνώριση ότι οι επαναστάτες της Αττικής δεν θυσιάστηκαν άδικα στον αγώνα για να δούμε ελεύθερη την Αθήνα, την πόλη σύμβολο, που αντιπροσωπεύει τον Πολιτισμό και τις αρχές τις Δημοκρατίας. Γιατί ήταν τότε, στις 25 του Απρίλη 1821 που η Αθήνα ξαναγινόταν Ελλάδα. Και αυτό ας μην το λησμονούμε».