Πρώτα οι καταστροφικές πυρκαγιές, τώρα η πετρελαιοκηλίδα. Μετά τι ; – Γράφει ο Λεωνίδας Πάντος
Πρώτα οι καταστροφικές πυρκαγιές, τώρα η πετρελαιοκηλίδα. Μετά τι ; Κοινός παρονομαστής ένα κράτος ανύπαρκτο, ανέτοιμο να διαχειριστεί αυτές τις κρίσεις. Ένα Κράτος που ταυτίζεται με την εκάστοτε Κυβέρνηση , με μηχανισμούς και μοντέλα οργάνωσης , αλλά και πρόσωπα , που αλλάζουν με τον ερχομό εκείνου του κόμματος που καταλαμβάνει την Κυβερνητική εξουσία .
Στην προκειμένη περίπτωση , χωρίς σχέδιο και πρόγραμμα για την αντιμετώπιση κορυφαίων ζητημάτων , όπως η πρόσφατη περιβαλλοντική καταστροφή στον Σαρωνικό .
Όλοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος, και ο κρατικός μηχανισμός για άλλη μια φορά αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων.
Είναι οφθαλμοφανές πως υπαίτια αυτής της ντροπιαστικής εικόνας για την χώρα είναι μια κυβέρνηση ανίκανων, ευθυνόφοβων, επικίνδυνων και μοιραίων.
Ο υπουργός Ναυτιλίας, κ. Κουρουμπλής ενώ αρχικά έθετε την παραίτησή του στη διάθεση του Πρωθυπουργού, αργότερα “έπαιζε” με τις λέξεις.
Βλέπεις η καρέκλα της εξουσίας είναι γλυκιά. Τόσος κόπος για να την κατακτήσεις, και συ θα την παραδώσεις στην πρώτη δυσκολία; Προφανώς όχι.
Ταυτόχρονα, καλούσε τον κόσμο να βουτήξει άφοβα στο μαζούτ. Εν συνεχεία βγήκε και ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, κ. Τσιρώνης και μας δήλωσε ότι την ευθύνη φέρει η κοινωνία ολόκληρη και η εξάρτηση της παγκόσμιας οικονομίας από το πετρέλαιο. Παράλληλα, μας διαβεβαίωνε ότι σε 20 ημέρες οι παραλίες θα είναι πιο καθαρές από πριν.
Όχι μόνο δεν παραιτούνται αλλά κάνουν τα πάντα για να αποφύγουν και τις συνέπειες. Εξάλλου, είναι εύκολο να μετακυλίεις την ευθύνη στους άλλους. Και διερωτώμαι. Σε ποιούς απευθύνονται; Δεν έχουν κανένα ίχνος ντροπής;
Εκδόθηκε και Silver Alert για τους “υπέρμαχους” του περιβάλλοντος. Εκείνη τη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ που σε κάθε άλλη περίπτωση θα ύψωνε σημαίες και πανό.
Η κοινωνία έχει εξαντλήσει τις αντοχές της. Τα λάθη σαφώς και είναι ανθρώπινα. Έλα όμως που δεν μαθαίνουν όλοι από τα λάθη τους. Υπεύθυνοι πολιτικοί είναι είδος υπό εξαφάνιση. Η χώρα ναυαγεί, μα κανείς δεν νοιάζεται.
Η φύση, όσο γενναιόδωρη και αν είναι, κάποια στιγμή σίγουρα θα μας εκδικηθεί.