«Εκατομμυριούχοι της Νάπολης» από το Θεατρικό Τμήμα της ΟΤΟΕ

Οι «Εκατομμυριούχοι της Νάπολης», το έργο του μεγάλου Ιταλού δραματουργού Εντουάρντο ντε Φίλιππο ανεβάζει το Θεατρικό Τμήμα της ΟΤΟΕ στο Θέατρο “Δημήτρης Χορν” ,σε απόδοση και διασκευή του Θωμά Βούλγαρη και σκηνοθεσία της Ελένης Φίλιππα, ενώ ο πολύπειρος Ιάκωβος Δρόσος εκτός από τη μουσική επιμέλεια , έχει αναλάβει και την σκηνική όψη της παράστασης.

Οι παραστάσεις ξεκινούν το Σάββατο 6 Μαΐου και θα διαρκέσουν μέχρι τις 21 του ιδίου μήνα, εκτός Δευτέρας και Πέμπτης.

Είναι από τα πιο αγαπημένα έργα του συγγραφέα παγκοσμίως, αλλά κι από τα σημαντικότερα δείγματα του περίφημου ιταλικού νεορεαλισμού.
Τοποθετημένο στις φτωχές συνοικίες της Νάπολης στα μέσα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στο α΄ μέρος ,και λίγο πριν τη λήξη του (1944) στο β΄ μέρος, το έργο μας παρουσιάζει τα πάθη και τις περιπέτειες της λαϊκής οικογένειας, που με κάθε τρόπο αγωνίζεται να επιβιώσει – θυμίζοντας πανομοιότυπες καταστάσεις συνοικιών της αντίστοιχης περιόδου στην Αθήνα.

Στους «Εκατομμυριούχους της Νάπολης» , ο καλοκάγαθος Τζενάρο Γιόβινε, αδυνατεί να κατανοήσει τις ενέργειες της πολυμήχανης  γυναίκας του, Αμάλια, η οποία με στόχο αρχικά να συντηρήσει την οικογένειά της, ολισθαίνει στην πορεία σε σκοτεινά και ανέντιμα μονοπάτια.

Ο συγγραφέας μεταφέρει με τέλειο τρόπο τα ήθη και  τα πρόσωπα της σκοτεινής περιόδου, όπου όλα τριγύρω διαφθείρονται από  την ανάγκη της επιβίωσης κατ’ αρχήν, στη συνέχεια όμως από τις σειρήνες του εύκολου πλουτισμού που οδηγούν στην τυφλή απληστία.

Με πυρήνα  τους δεσμούς της οικογένειας, τα ανθρώπινα πάθη και τις αδυναμίες,ο ντε Φίλιππο φανερώνει πόσο ασύγκριτος δραματουργός είναι, προσεγγίζοντας με χιουμοριστική διάθεση αλλά και τρυφερότητα αυτήν τη ζωντανή κοινωνία, η οποία είναι κυνική αλλά και θρήσκα, θρήσκα αλλά και προληπτική.

Στην αιτιολόγηση της επιλογής του έργου γίνεται η παραδοχή, ότι ο Εντουάρντο Ντε Φίλιππο είναι ένας από τους μεγάλους εκπροσώπους του Ιταλικού Θεάτρου. Αυτό σημαίνει, ότι και τα έργα του έχουν μια κλασική μορφή και αφήγηση. Υπηρετούν μια αδιάκοπη παράδοση και έτσι δεν παραμένει σε μια επικαιρότητα με αυστηρά χρονικά πλαίσια. Στα εξηνταεπτά χρόνια από τη συγγραφή του, η ανθρωπότητα και οι εποχές έχουν μεν περάσει από πολλές και διάφορες μικρές και μεγάλες αλλαγές,  οι ομοιότητες όμως με το σήμερα είναι συγκλονιστικές.

Οι συντελεστές που συμμετέχουν στο θεατρικό της ΟΤΟΕ υποστηρίζουν με ζέση το σπουδαίο  κείμενο του συγγραφέα, υπηρετώντας με ήθος και περισσή χαρά τους ρόλους που τους έχουν ανατεθεί.

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤΟ ΝΤΕ ΦΙΛΙΠΠΟ (EDUARDO DE FILIPPO – 1900-1984).

Γέννημα θρέμμα της Νάπολης και μεγαλωμένος μέσα στο θέατρο,  ο Εντουάρντο ντε Φίλιππο, ήταν  νόθος γιός του Εντουάρντο Σκαρπέτα και της ηθοποιού Λουίζα ντε Φίλιππο,

Ηθοποιός, σεναριογράφος , σκηνοθέτης ποιητής και θεατρικός συγγραφέας, ο ντε Φίλιππο είναι μία από  τις ξεχωριστές προσωπικότητες στην ιστορία του θεάτρου που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν, υπηρετώντας το σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους.

Όταν ήταν έντεκα ετών έπαθε ισχυρό σοκ, γιατί ανακάλυψε ότι ήταν νόθος. Το 1944 εξαιτίας της πνευματικής κρίσης, λόγω του πολέμου, διαλύεται ο θίασος, που είχε φτιάξει με τον αδελφό του (1932), γιατί ο Πεπίνο προτίμησε τον κινηματογράφο στην Αμερική. Έτσι συνεχίζει μόνος την πορεία, γράφει, παίζει και σκηνοθετεί , και τελικά αποκτά το δικό του θέατρο το 1948.

Πολλά από τα χαρακτηριστικά του θεάτρου του Ντε Φίλιππο ανάγονται στο πολιτιστικό και λογοτεχνικό κλίμα της μεταπολεμικής εποχής. Έγραψε κωμωδίες επηρεασμένος από το ναπολιτάνικο περιβάλλον, μέσα στο οποίο μεγάλωσε, ωστόσο τα έργα του απέκτησαν παγκόσμια αξία.

Το θέατρο του Ντε Φίλιππο αφουγκραζόταν πάντα την κοινωνία και ιδιαίτερα τα ήθη της και πως αυτά μετατρέπονται και αλλάζουν με βάση τις ιδεολογίες, τους ανθρώπους, τα συμφέροντα και τις μικρότητες.

Ανάμεσα στα έργα του συγκαταλέγονται: «Οι εκατομμυριούχοι της Νάπολης», «Ο δήμαρχος της συνοικίας Σανιτά», «Το ψέμα έχει μακριά ποδάρια», «Αχ! Αυτά τα φαντάσματα», «Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα» και «Φιλουμένα Μαρτουράνο»

Το 1963 κέρδισε το βραβείο «Feltrinelli» για το έργο του «Ο δήμαρχος της συνοικίας Σανιτά» και το 1974 με το έργο “Gli esami non finiscono mai” κέρδισε το βραβείο “Pirandello”. Επίσης έλαβε δύο πτυχία «τιμής ένεκεν» από το Πανεπιστήμιο του Μπέρμινγχαμ (1977) και το Πανεπιστήμιο της Ρώμης (1980). Το 1981 ανακηρύχθηκε ισόβιος γερουσιαστής της Ιταλικής Δημοκρατίας.