Η διάβρωση της τοπικής δημοκρατίας και η άνοδος των εταιρικών συμφερόντων

Η διάβρωση της τοπικής δημοκρατίας και η άνοδος των εταιρικών συμφερόντων, είναι ο τίτλος του άρθρου που υπογράφει ο καλός συνεργάτης Βαγγέλης Ξανθάκης

Ακολουθεί το άρθρο

Γράφει ο Βαγγέλης Ξανθάκης

Στο κεφάλαιο της δημοκρατικής μας κοινωνίας, οι δήμοι χρησιμεύουν ως ζωτικά νήματα που συνδέουν τις φιλοδοξίες των τοπικών κοινωνιών με τον ευρύτερο ιστό διακυβέρνησης.
Προορίζονται να είναι η ενσάρκωση της δημόσιας υπηρεσίας, μια φωτεινή ελπίδα για τους πολίτες που αναζητούν λύσεις στις καθημερινές τους προκλήσεις.

Ωστόσο, με τα χρόνια έχει σημειωθεί μια ανησυχητική μεταμόρφωση, κατά την οποία οι δήμοι μας παρέκκλιναν από τον επιδιωκόμενο σκοπό τους, στρέφοντας προς μια πορεία που δίνει προτεραιότητα στο κέρδος έναντι των ανθρώπων.

Αυτή η αλλαγή θέτει υπό αμφισβήτηση την ίδια την ουσία της δημοκρατίας σε τοπικό επίπεδο, και είναι καιρός να αντιμετωπίσουμε αυτό το ζήτημα.

Οι δήμοι, που κάποτε θεωρούνταν το θεμέλιο της τοπικής δημοκρατίας, έχουν εξελιχθεί σε απλές προεκτάσεις των κεντρικών κυβερνήσεων, εφαρμόζοντας πολιτικές που συχνά αντίκεινται στα συμφέροντα των ψηφοφόρων τους.

Ανεξάρτητα από τις πολιτικές δεσμεύσεις, οι δήμοι φαινομενικά έπεσαν σύμφωνα με τις αντιλαϊκές, αντεργατικές και αντιδημοκρατικές οδηγίες. Αυτή η ευθυγράμμιση ήταν αποκαρδιωτική, καθώς διαβρώνει την ουσία της τοπικής διακυβέρνησης, η οποία θα πρέπει να ανταποκρίνεται στις μοναδικές ανάγκες και ανησυχίες κάθε κοινότητας.

Αυτό που αρχικά είχε σχεδιαστεί ως δημόσιος κοινωνικός θεσμός, που χρηματοδοτείται από τις συλλογικές εισφορές των φορολογουμένων, έχει μεταμορφωθεί σιγά σιγά σε μια επιχείρηση με γνώμονα αποκλειστικά  τα κέρδη.

Αυτή η μετάβαση οδήγησε τους δήμους να λειτουργούν υπό συνθήκες αγοράς, όπου το κόστος και τα οφέλη υπαγορεύουν τις ενέργειές τους.

Με τον τρόπο αυτό, έχουν αλλάξει τη σχέση τους με τους πολίτες, αντιμετωπίζοντάς τους ως πελάτες και όχι ως μέλη της κοινότητας με πιεστικές κοινωνικές ανάγκες.

Βασικές υπηρεσίες, όπως η καθαριότητα, η εκπαίδευση, ο πολιτισμός, ο αθλητισμός, ακόμη και οι δημόσιες πισίνες, αντιμετωπίζονται πλέον με το πρίσμα της αμοιβαιότητας, όπου οι πολίτες αναμένεται συνεχώς να βάζουν τις τσέπες τους για υπηρεσίες που θα πρέπει να είναι άμεσα διαθέσιμες σε όλους.

Η φθίνουσα κρατική χρηματοδότηση και τα αυστηρά ελεγχόμενα προγράμματα έχουν αφήσει τα δημοτικά συμβούλια με λίγα περιθώρια ελιγμών, καθώς δεσμεύονται από προαποφασισμένες κατευθύνσεις που μπορεί να μην ευθυγραμμίζονται με τις πραγματικές ανάγκες των κοινοτήτων τους.

Αυτή η διάβρωση της δημοτικής αυτονομίας και της κοινωνικής ευθύνης επεκτείνεται και στους δημόσιους χώρους που θα πρέπει να είναι η πηγή ζωής των κοινοτήτων μας.

Συχνά, αυτοί οι χώροι παραχωρούνται σε επαγγελματίες με όρους εκμετάλλευσης που δίνουν προτεραιότητα στα ιδιωτικά συμφέροντα έναντι της ευημερίας των πεζών και των κατοίκων της περιοχής.

Οι συνέπειες είναι πολύ εμφανείς, καθώς το πράσινο, πηγή ζωής και ηρεμίας για τους πολίτες, μένει στάσιμο και δεν ευδοκιμεί.

Τα τελευταία χρόνια, οι αντιδραστικές νομοθετικές αλλαγές και η σκιά των μέτρων λιτότητας έχουν διαβρώσει περαιτέρω τον δημοκρατικό πυρήνα των δήμων μας.

Οι ίδιοι οι θεσμοί που θα έπρεπε να είναι κόμβοι κοινοτικής δέσμευσης, επίλυσης προβλημάτων και συνεχούς βελτίωσης έχουν γίνει γραφειοκρατικοί φορείς επιβολής πολιτικών που υπαγορεύονται από τα πάνω.
Οι συμμετοχικές διαδικασίες που θα έπρεπε να ενδυναμώσουν τους πολίτες έχουν καταπνιγεί και τα δημοψηφίσματα γίνονται όλο και πιο απρόσιτα.

Είναι καιρός να επανεκτιμηθεί ο ρόλος και ο σκοπός των δήμων μας.
Πρέπει να διεκδικήσουν εκ νέου την ταυτότητά τους ως υπερασπιστές της τοπικής δημοκρατίας, ανταποκρινόμενες στις διαφορετικές ανάγκες των κοινοτήτων τους.

Οι δήμοι θα πρέπει να γίνουν και πάλι ένας χώρος όπου οι πολίτες συμμετέχουν ενεργά στη λήψη αποφάσεων, διαμορφώνοντας το πεπρωμένο των κοινοτήτων τους.

Απέναντι σε αυτές τις προκλήσεις, πρέπει να απαιτήσουμε τη λογοδοσία από τους τοπικούς αντιπροσώπους μας, προτρέποντάς τους να δώσουν προτεραιότητα στους ανθρώπους έναντι των κερδών και να λειτουργήσουν πραγματικά ως οι αγωγοί της δημοκρατίας που έπρεπε να είναι.

Μόνο μέσω συλλογικής δράσης και ανανεωμένης δέσμευσης για την τοπική δημοκρατία μπορούμε να αντιστρέψουμε το κύμα των εταιρικών συμφερόντων και να διασφαλίσουμε ότι οι δήμοι μας θα γίνουν και πάλι οι πυλώνες της ελπίδας και της ευημερίας που πάντα έπρεπε να είναι.

The post Η διάβρωση της τοπικής δημοκρατίας και η άνοδος των εταιρικών συμφερόντων appeared first on aftodioikisinews.gr.